Lieve familie en vrienden,

Ten eerste wil ik jullie allemaal natuurlijk een gelukkig nieuwjaar wensen! Ik heb aan jullie gedacht toen het hier nog maar 5 uur was.

Maaar, laat ik beginnen waar ik mijn vorige blog gebleven was: eind oktober, wat natuurlijk in het teken staat van: Halloween! Nee, ik ben niet gaan ''Trick-or-Treat''en, maar ik heb wel snoep uitgedeeld. Shirley heeft Mariah en mij meegenomen naar Wichita waar een vriendin van haar woont. Zij decoreert en versiert haar huis volledig met alles en nog wat waar er maar ruimte te vinden is, voor elke feestdag die er is. De hele buurt doet daar aan mee, en dat was dan ook de buurt waar eerlijk waar ieder kind die avond te vinden was. Ik had versiering verwacht, maar ik had niet verwacht dat het zo groot zou zijn. Het was niet zomaar versiering, en een paar pompoenen, en het was niet zomaar een willekeurig huis in een straat. Een heel block was afgezet en er was politie om alles in de gaten te houden en ik zal foto's uploaden met een aantal huizen in die straten.

Niet lang na halloween, hadden we plotseling een periode met lichte aardbevingen. Nu hebben ze hier nooit aardbevingen, net als Nederland. Het episch centrum was ergens in Oklamhoma, maar de aardbevingen waren zo sterk dat we het hier helemaal konden voelen.

Het football seizoen is over, en de rockets mogen extreem trots op zichzelf zijn want ze hebben state gewonnen voor de aller eerste keer! Ze hebben uit 14 wedstrijden er maar 1 verloren en dat was de aller eerste wedstrijd. Vaak wonnen ze ook zonder het andere team ook maar een punt te laten scoren.Ik heb op een na, alle wedstrijden gezien. Ik ben zelfs naar een wedstrijd geweest die 5 uur verder op was. We zijn daar heen gegaan in een ''Pepbus'' zoals ze het heel leuk noemen. Het is gewoon een reguliere schoolbus, en zoveel pep was er nou ook weer niet. Maarja, ik was wel heel blij dat ik de wedstrijd heb kunnen zien, want dit was een van de belangrijke wedstrijden, en ook een goede.Voordat ik hier kwam had ik nog nooit een football game gezien, maar ik ben het nu toch wel leuk gaan vinden en vind het dan ook heel erg jammer dat het seizoen over is.

Het winterseizoen is nu begonnen en dat staat vooral in het teken van basketball, waar ik eigenlijk niet zo'n fan van ben. Dat zou ook kunnen komen omdat onze rockets niet zulke basketball als football spelers zijn. De meeste van de wedstrijden hebben we ondertussen verloren. Ik had me opgegeven als manager van het meiden-basketball team. Dit houdt kortgezegd in dat ik naar de wedstrijden moet komen en een soort van watermeisje ben en ik moet eigenlijk ook statistieken kunnen doen, maar dat hebben ze me nooit geleerd. Dat is omdat ze dit jaar meer managers hebben dan normaal, dus ik ben eigenlijk een beetje overbodig. Ik ga dus nauwelijks naar de wedstrijden en als ik er bij ben, doe ik niet zo veel. Ik denk dat ik de coach ga vertellen dat ik het niet meer doe. Ik hoop dat ze dat niet erg vindt.

24 november was Thanksgiving. Kortom, familie en een heleboel eten en natuurijk, Turkey! Dat is het enige wat ik er over kan zeggen. Ik dacht dat het altijd 's avonds was, maar ik kwam beneden in me pyjamatje, nadat ik lekker had uitgeslapen, blijkt er al familie te zijn, en kwamen ze langs voor lunch! Ja, beetje raar dus..

Die nacht, eigenlijk om 10 uur op thangsgiving al, begon de Black Friday sale. Ongeveer elke winkel in heel Amerika opent dan s' ochtends vroeg om maar de meeste klanten te krijgen en dan hebben ze mega sales. Walmart, DE amerikaanse winkel waar je werkelijk waar alles wat je maar wil kunt kopen, opende al om 10 uur, en we kwamen daar rond 11 aan. De hele parkeerplaats was vol, en we lopen naar binnen terwijl Shirley een parkeerplaats probeert te vinden die niet aan de andere kant van de stad is, en ik werd gewoon overweldigd bij de chaos en het aantal mensen. Ik geloof dat we uiteindelijk een uur in de rij hebben gestaan, met alle kassa's open! (30 om precies te zijn). Aangezien Mariah niet alleen naar Wichita mag rijden, heeft Shirley ons overal heen gereden, en Mariah en ik hebben zo'n beetje drie uur in het winkelcentrum rondgelopen terwijl Shirley in de auto aan het slapen was. We kwamen uiteindelijk om 5 uur 's ochtends thuis. Tja, je moet er toch wat voor over hebben.

3 December hadden we Snoball, onze winterdance. Mariah en ik zijn met twee andere uitwisselings studenten en een vriendin van hun gegaan. Het was heeeel veel gedoe om eindelijk helemaal klaar te zijn en veilig aan te komen op school, waar de dance gehouden werd, maar ik heb uiteindelijk een geweldige avond gehad! Het is standaard dat je eerst ergens gaat eten met je ''date'', en dan doorgaat naar de dans, dus dat hebben we gedaan. Ik had speciaal niet te veel gegeten van te voren, maar nog steeds kon ik mijn salade niet op en was mijn jurk heel strak. Ik had hem gekocht in Nederlands voor ons examengala wat nooit door is gegaan, en hij voelde toch wel wat strakker dan toen ik hem kocht. hmmm geen goed teken haha

En natuurlijk, de maand december, staat compleet in het teken van kertmis. Ze vieren het hier niet gewoon met het gezin, maar, zoals gewoonlijk, komt de hele familie langs en heeft iedereen cadeautjes voor elkaar en ze spenderen daar veel geld aan. Ook ik ben heel erg verwend dit jaar en ik ben iedereen hier daar heel erg dankbaar voor. Ik heb een heleboel kleine dingetjes gekregen en vooral een heleboel lotions, want daar zijn Amerikanen mee geobsedeerd. Ook iedereen die mij een kaartje heeft gestuurd, heel erg bedankt! Vond het erg leuk om elke keer weer een kaartje voor mij in de post te hebben.

Het wordt hier niet alleen groot versierd met cadeautjes, maar ook natuurlijk met versiering. Christmas Eve waren we bij familie van Ronnie en op onze weg naar huis zijn we door ''The Isle of Lights'' gereden. Filmpje en foto's zal ik hier ook op zetten.

Voor nieuwjaar hebben we vier dagen doorgebracht met de gekke familie van Shirley in een oud gebouw wat ooit een school was. Dat was best leuk om te zien. Once again, foto's komen hier op te staan. Het koste me even om daar aan te wennen, maar daarna was het heel gezellig al miste ik natuurlijk mijn eigen familie wel heel erg. Oud&nieuw wordt hier nauwelijks gevierd. Geen vuurwerk, geen aftellen. We waren een kaartspelletje aan het doen, en toen even gewacht tot iemands telefoon zei dat het 12 was en toen heeft Shirley even gejuicht, en dat was het dan. Best wel telleurstellend dus. Maar gelukkig had ik mijn eigen oliebollen mix! Mede mogelijk gemaakt door mijn lieve ouders die mij een heel pakket met allemaal nederlandse dingetjes er in. Iedereen heeft het geprobeert en ze vonden het heel lekker. Had ook niets ander verwacht, want is gefrituurt, een ander amerikaans ding. Ik vond het best bijzonder om te zien dat dit volgens mij de eerste feestdag is die in Amerika niet zo uitgebreid gevierd wordt als in Nederland. De gedachte dat ik oud&nieuw mijn hele leven nog op onze fantastische nederlandse manier kan vieren, maakte het wel een stuk makkeijker om doorheen te komen.

Dus, dat was het dan, halverwege. Ik heb de helft er op zitten, de andere helft moet nog komen. Hopelijk wordt het nog beter dan het al is geweest tot nu toe. Ik mag me zeer gelukkig prijzen met een gastgezin als deze, als ik andermans verhalen hoor.

Ik wil er nog lang niet aan denken dat ik ze hier achter ga laten in een paar maanden dus dat doe ik ook niet. Ik ga er nu vooral van genieten. Hopelijk genieten jullie ook, met wat je dan ook doet.

Groetjes aan iedereen!

Liefs, Eveline