Het is alweer1,5 week geleden, dus ik zal weer even flink moeten graven. Hopelijk kan ik me alle nog herinneren:

Dinsdag tijdens het inpakken was even een inkak-momentje. Ik zag het niet meer zitten. Ik had zoveel energie gestoken in alles afgerond te krijgen, dat toen ik eindelijk klaar was, en mijn koffer achter in de auto lag, ik even brak.

De volgende ochtend werd ik echter wakker met nieuwe energie! Zodra ik in mijn ''I (L) HS'' shirt klaar stond, voelde het allemaal weer goed.

Eenmaal aangekomen op Schiphol sloot ik me aan bij de rest van de groep. We kregen nog een korte instructie, en vervolgens zijn we in de enorm lange rij gaan staan om in te checken. Ik denk dat we uiteindelijk 1,5 `a 2 uur in de rij hebben gestaan. Helaas verlopen dit soort dingen bij mij nooit erg soepel. Ik vermoede al dat mijn handbagage te groot was (Het was een soort koffer, die ik speciaal hiervoor had gekregen met kerst) en onze TA begeleiders wilde dat ik het liet checken. En inderdaad hij was te groot, dus ik moest het als een tweede koffer inchecken. Dat kon alleen met een creditcard, en die heb ik nog niet, dus iemand is mijn vader gaan halen, die de kosten heeft betaald, en ik heb snel alle belangrijke dingen uit mijn koffer in een tas moeten stoppen.

Toen uiteindelijk iedereen ingecheckt had, was het al tijd om door de paspoort controle te gaan. Iedereen zou ook nog op de foto met familie en vrienden, maar daar was bij mij niet eens tijd voor! Ik heb dus heel snel afscheid moeten nemen. Het was erg zwaar maar gelukkig had ik Rosa. We zijn samen (ik in tranen en met rode ogen) door de paspoort controle gegaan.

In het vliegtuig zat ik naast niemand die ik kende, maar gelukkig kon Jessica (onze TA begeleidster) regelen dat ik met iemand van plaats wisselen zodat ik naast iemand van onze groep zat tijdens mijn eerste keer vliegen. De opstijgen en dalen was heel gaaf, maar de 8 uur daartussen in waren saaaaaai! so much for my first time flying!

Vervolgens vlogen we naar van Chigago naar Newark, en daar zaten we wat dichter bij elkaar met z'n alle. Voor ons gevoel was het al iets van 1 uur 's nachts, dus iedereen was uitgeput, en dan is vliegen net als autorijden terwijl je moe bent; niet fijn! We moesten nog even wachten op de bus, en zijn naar het hotel gebracht, waar ik heeeerlijk heb geslapen.

New York is echt een geweldige stad! De eerste dag zijn we met de bus door wat straten gereden en hebben we onze tourguide opgehaald. Hij was echt hilarisch en hij kon zoveel leuke en interessante dingen vertellen over ''zijn stad''. We hebben toen een rondje gedaan door Central Park. Vervolgens hebben hadden we heel even tijd om rond te lopen en zijn we gaan eten. Daarna zijn we over de Brooklyn Bridge gelopen, en hadden we wat tijd om te shoppen. We hebben gegeten bij PastaLovers, waar ze ons heeel graag weer snel weg wilde. Na het eten zijn we op Top of the Rock geweest waar je een prachtig uitzicht had over zo'n beetje heel New York!

De tweede dag zijn we naar het Vrijheidsbeeld geweest. Het was veel kleiner dat ik verwacht had, al was het nog steeds groot. Daarna zijn we naar Ground Zero gereden en zijn we in St. Pauls Chapel geweest, wat als een opvang centrum diende voor alle vrijwilligers die hielpen na 9/11. We hadden lunch en zijn vervolgens naar Coney Island geweest waar ik in de oudste achtbaan ben geweest. Bepaald niet comfortable maar wel super gaaf! Ik ben nog even op het strand geweest en we hebben een deel van een freakshow gezien (really freaky!). We zijn toen met de bus naar Times Square, wat ook echt geweldig was! Daar hebben we gegeten bij The HardRock Caf'e. We zijn terug gereden naar het hotel, terwijl we nog even een feestje hadden in de bus.

Terug in het hotel kregen we nog even instructies over het doorvliegen naar je gastgezin en hebben we nog even zitten kletsen. We hadden een super leuke groep en ik mis iedereen en de stad! Ik had zo graag nog wat meer met ze willen rondhangen. Zelfs onze begeleidsters zeiden dat we een leuke groep waren: we zeurden (bijna) nooit, we waren altijd op tijd, en iedereen kon goed met elkaar opschieten. In tegenstelling tot de Duitsers, waarvan er altijd een paar te laat waren, en die niet echt gezellig overkwamen op ons.

Na een nacht van vier uur slapen, was het alweer tijd om op te staan. Ik begon toch wel erg zenuwachtig te worden want binnen een paar uur zou ik mijn gastgezin ontmoeten en ik moest in mijn eentje vliegen! In New York hadden we het veel te druk om me daar druk over te maken, maar nu was het moment daar. Ik ben met 6 anderen naar Chigago gevlogen waar we een voor een afscheid van elkaar hebben genomen. Mijn vlucht is helemaal foutloos verlopen en ik hoefde niet eens voor mijn tweede koffer te betalen, dus dat was geluk.

Ik kwam aan in het kleinste vliegtuigje ooit, waar je uit moest stappen via een trapje en zelf naar het vliegveld moest lopen. Daar stond mijn gastgezin mij op te wachten en te springen met posters. Ik heb mijn koffers opgehaald en we zijn naar ''huis'' gereden in de hitte!

Ik mis jullie allemaal al heel erg, maar gelukkig zijn ze hier heel lief voor me! :)

Heel veel liefs, Eveline

To be continued...