Wat een dag zeg! De zenuwen gieren al door mijn lijf als we aankomen in Arnhem, want vandaag moet ik geinterviewd worden, om te zien of ik wel ''waardig genoeg'' ben om mee te mogen naar de U.S.A.

Papa en mama waren er, en ook grootmoeder was mee. Ze wilde er zo graag meer over weten. Ik vind het leuk dat ze zo enthousiast is. Jammer dat ze dit soort programma's niet hadden toen zij zo oud was als ik.

We begonnen samen in één zaal. Vanuit daar werd iedereen naar boven gestuurd, naar een andere zaal. Daar werd in het kort even verteld wat we gingen doen vandaag en toen moesten we weer terug naar beneden! De ouders (en mijn grootmoeder haha) bleven daar voor een presentatie. Echt van het muurtje naar de kast gestuurd dus.

Eenmaal beneden, deden we met de hele groep, die trouwens veel kleiner was dan ik verwacht had, een Engels luister toets die zo makkelijk was dat ik het bijna niet vertrouwde. Maakte ze nu een grapje of was het echt zo makkelijk?! Ik had op weblogs van anderen al gelezen dat het heel makkelijk was, maar dit had ik echt niet verwacht. Alles was in het Amerikaans, en ook nog eens overgearticuleerd. Daarnaast zou ik bijna denken dat de vragen instinkers waren omdat ze zo simpel waren. We kregen bijvoorbeeld een zinnetje te horen, en in ons boek stonden dan 4 zinnen, waarvan één overeen kwam met de net uitgesproken. Die moesten we er dan aankruisen. Ook kregen we een plaatje te zien en 4 zinnen, waarvan er één goed beschreef wat er te zien was op de afbeelding. Maar sommige opties hadden niet eens te maken met wat er te zien was!

Maar goed, het was dus makkelijk. Daarna ging de helft van de groep een engelse leestoets maken, die ook ongelofelijk makkelijk was, en de andere helft ging met een van de interviewers mee. Ik moest als eerst de leestoets maken. Toen ik klaar was heb ik buiten de ''toetsruimte'' even zitten praten met een paar anderen en een interviewster. Alle interviewers waren namelijk zelf ook in Amerika geweest. Ze heeft ons veel leuke dingen verteld. Het was echt heel gezellig.

Vervolgens werd ik opgehaald voor mijn interview. Oef, dat was nog knap lastig. Niet omdat ik niet wist hoe ik me moest verwoorde in het engels, maar ik had geen idee wat voor antwoorden ik moest geven. Nouja, het was wel heel gezellig, en het meisje verzekerde me dat ik vast wel geaccepteerd zal worden. Ik hoop het maar!

Ondertussen was het al bijna half 3 en ik had nog niets gegeten. Ik ging om van de honger! we zijn toen naar het centrum gereden waar mama en Marleen voor ons alle vier een heeeerlijk broodje hebben gehaald. Om half 4 kwamen we uiteindelijk weer aan in Eemnes. Marleen en ik zijn direct afgezet bij opa en oma, om de kerstboom op te zetten. Uiteindelijk ben ik dus van half 10 tot half 7 weggeweest. Lang dagje dus.

Ik heb nog een hoop in te vullen voor mijn aanmeldingspakket. Die is echt niet normaal groot! Er moet van alles ingevuld worden door mijn school, engels docent, dokter, mijn ouders en natuurlijk mijzelf. Wij moeten beide ook nog eens een brief schrijven in het engels aan mijn toekomstige gastgezin. Ik hoop maar dat het een beetje aanslaat. Spannennd!

Houd jullie op de hoogte,

xxx Eveline